رفتارهای درمان طلبی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری

چکیده مقدمه: سندرم حاد کرونری در حال حاضر یکی از شایع­ترین تشخیص­ها و شایع­ترین علت مرگ و میر در جهان می­باشد. رفتارهای درمان طلبی بیماران در زمان بروز علامت­ها و مدت زمان صرف شده تا مراجعه به بیمارستان در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری اهمیت دارد بطوری که بر درمان و پیش آگهی آنان تأثیرگذار می­باشد. هدف: هدف از این مطالعه تعیین رفتارهای درمان­طلبی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری مراجعه کننده به یک مرکز آموزشی – درمانی شهر رشت می­باشد. روش­کار: این مطالعه یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی می­باشد که بر روی 370 بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری بستری در بخش های اورژانس، ccu و داخلی قلب به روش در دسترس و نمونه­گیری تدریجی انجام گرفت. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه­ای مشتمل بر سه بخش اطلاعات فردی اجتماعی، اطلاعات مربوط به بیماری و سؤالاتی جهت بررسی نوع رفتار درمان­طلبی بیماران بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آمار توصیفی (توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آزمون­های آمار استنباطی (آزمون مربع کای، من ویتنی، رگرسیون لجستیک) انجام گرفت. نتایج: شایع­ترین رفتار مطلوب در جمعیت مورد مطالعه استراحت (70%) و مراجعه به مرکز درمانی مرتبط با قلب (2/56%) و شایع­ترین رفتار نامطلوب عدم تماس با شماره تلفن اورژانس 115 (9/85%)، عدم قراردادن قرص زیر زبانی (6/68%) و به تأخیر انداختن مراجعه به ساعات یا روزهای بعد (60%) بودند. جنسیت، محل سکونت، داشتن بیمه تکمیلی، سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال، سطح درآمد ماهانه، داشتن بیماری­های همراه مزمن، نوع بیماری، شدت درد قفسه سینه، مدت زمان ابتلا به بیماری کرونری، سابقه بستری به علت دردهای آنژینی، برداشت اولیه از درد و ناراحتی قفسه صدری، روش مراجعه به مرکز درمانی و اولین مرکز مراجعه با شایع­ترین رفتارهای نامطلوب ارتباط آماری معنی­داری داشتند  (05/0 p<). نتیجه­گیری: با توجه به وجود رفتارهای نامطلوب و روش نامناسب انتقال در اکثریت واحدهای مورد پژوهش این مطالعه، آگاهی دادن به افراد در معرض خطر ضرورت دارد.